Κατασκοπεία & Ξένοι Συνεργάτες
ΚατασκοπείαΝέο όχημα - ερευνητικό εργαστήριο δοκιμάζει η Μερτσέντες, βελτιώνοντας όσο
περισσότερα σημεία μπορεί για να παρουσιάσει επαναστατικά αυτοκίνητα κάποια
στιγμή στο μέλλον. Όσο για τη σουηδική Σάαμπ αναμένεται να επιλέξει την
κατασκευή ενός νέου κουπέ αυτοκινήτου, προσπαθώντας να προσφέρει
περισσότερες εναλλακτικές επιλογές στους πιθανούς πελάτες της._4Τ
Αεροδυναμικοί πειραματισμοί από τη Μερτσέντες
Ένα νέο όχημα δοκιμών και εξέλιξης υλικών και μορφής απασχολεί τους
τελευταίους μήνες τους τεχνικούς της Μερτσέντες. Στο όχημα αυτό γίνονται
εκτεταμένες δοκιμές νέων υλικών στο σασί και το αμάξωμα, έρευνα για
συνεργασία με ηλεκτρονικές συσκευές, τοποθετούνται νέοι οικονομικοί
κινητήρες και δοκιμάζονται νέοι τύποι ελαστικών. Παράλληλα ερευνάται η
σκοπιμότητα τοποθέτησης συστημάτων ασφαλείας, όπως ο αερόσακος για πεζούς
(στο καπό), αλλά και αερόσακοι για τους πίσω επιβάτες κ.λπ. Αλλα σημεία
εξέλιξης είναι το επίπεδο πάτωμα, θα υπάρχει και στην επόμενη γενιά της C,
κάπου κοντά στο 2000, αλλά και νέες αναρτήσεις, προβολείς, προφυλακτήρες
κ.ά. Το όχημα αυτό θα παρουσιαστεί κάποια στιγμή σε εκθέσεις (ενδεχομένως
και στην ερχόμενη Φρανκφούρτη, το Σεπτέμβριο)._Αutomedia
Νέο κουπέ για τη Saab
Μετά το τέλος της παραγωγής του Όπελ Καλίμπρα η φινλανδική εταιρία Βαλμέτ
που το συναρμολογούσε ετοίμασε ένα κουπέ αμάξωμα για τη Σάαμπ, η οποία έχει
ανάγκη ένα τέτοιο αυτοκίνητο. H παραγωγή του δεν είναι ακόμη βέβαιη, αλλά
όπως όλα δείχνουν η Σάαμπ θέλει να αυξήσει τα μοντέλα της της και τη
συνολική παραγωγή της κατά 50%. Έτσι, ένα τέτοιο όχημα, με χαμηλό κόστος
παραγωγής, μπορεί να είναι η λύση που θα της εξασφαλίσει τα κέρδη που τόσο
έχει ανάγκη. Το σημερινό 900 κουπέ δεν έχει ανάλογη επιτυχία με ανάλογες
εκδόσεις της BMW της Βόλβο και της Αουντι. H τελική απόφαση θα ληφθεί μέσα
στο καλοκαίρι._Αutomedia
BPETANIA
Ίαν Αντκοκ
H γνωστή ιστορία?
Ένας «ειδικός» κατασκευαστής αυτοκινήτων εξαγοράζεται από μία πολυεθνική σε
μια ξαφνική κρίση γενναιοδωρίας. Ύστερα από έναν σύντομο μήνα του μέλιτος
και πολλές υποσχέσεις (αυξημένη παραγωγή και καινούργια «σέξι» αυτοκίνητα
σε αντάλλαγμα με τεχνογνωσία σε μηχανολογικό επίπεδο), η σχέση χαλάει
απότομα όταν διαπιστώνεται ότι είναι εντελώς μονόπλευρη, και τα μεγάλα
χρηματικά ποσά που επενδύθηκαν δεν αποδίδουν τίποτα από τα αναμενόμενα.
Σύντομα ο «μεγάλος» από τους δύο συμβαλλόμενους κουράζεται από τη
διαδικασία, και αφήνει τη μικρή εταιρία να κολυμπήσει μόνη της ή να πνιγεί.
Και φυσικά συμβαίνει το δεύτερο.
Αυτό που πάντα συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ότι τότε ακριβώς
εμφανίζεται ένας επιχειρηματίας που πιστεύει ότι μπορεί να σώσει την
κατάσταση.
Αυτή με λίγα λόγια είναι η πρόσφατη ιστορία της AC Cars, και ο
επιχειρηματίας είναι ο Αλαν Λουμπίνσκι.
Συνήθως, όμως, κάποια στιγμή ο επιχειρηματίας κουράζεται να ρίχνει λεφτά,
και τελικά αποσύρεται κι αυτός αφήνοντας τη δύστυχη εταιρία και πάλι στα
όρια της πτώχευσης. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως ο Lubinsky υποστηρίζει
σθεναρά ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί, αφού μάλιστα δεν
προέρχεται από το χώρο των κατασκευαστών αλλά είναι ιδρυτής και ιδιοκτήτης
μίας μεγάλης εταιρίας λίζινγκ.
«Δεν είναι απλά ότι θέλουμε να ξαναζωντανέψουμε την AC, είναι ενδιαφέρον να
δούμε τους λόγους για τους οποίους βούλιαξε», δήλωσε πρόσφατα.
Οι λόγοι είναι αρκετοί. Κατ? αρχάς το διθέσιο σπορ αυτοκίνητο Ace
κατανάλωσε 10 εκατομμύρια λίρες σε έξοδα εξέλιξης, και παρόλα αυτά ακόμα
δεν έχει παραχθεί ούτε ένα αυτοκίνητο πέρα από κάποια πρώτα πρωτότυπα.
Τα χρήματα ήρθαν από τη Φορντ η οποία είχε αγοράσει την εταιρία περίπου τον
ίδιο καιρό που είχε αγοράσει και την Τζάγκιουαρ και την Αστον Μάρτιν. Ίσως
πίστευαν ότι θα τους γίνει έκπτωση αν τις αγοράσουν και τις τρεις μαζί...
Αν όμως αναφέρει κανείς σήμερα την AC σε οποιονδήποτε από τη Φορντ, η
αντίδραση θα είναι σίγουρα αρνητική. Οι φήμες λένε ότι ο Χένρι Φορντ ο
δεύτερος την αγόρασε ύστερα από μία ξαφνική έμπνευση, και μετά τη? φόρτωσε
στη Φορντ Ευρώπης.
Το πρόβλημα είναι ότι ο τότε διευθυντής, ο Brian Angliss, ήταν (πώς να το
πω χωρίς να με πάνε φυλακή) λίγο «δύσκολος» στη συνεργασία. Έτσι κι αλλιώς
πάντως, η Φορντ βγήκε από το παιχνίδι και άφησε την AC και τον Angliss να
ξεμπλέξουν ή να πνιγούν.
Κανείς δεν εξεπλάγη όταν συνέβη το δεύτερο.
Ακριβώς τι συνέβη με τη Φορντ δεν το γνωρίζουμε με ακρίβεια, αν και η
ιστορία θα ήταν σίγουρα ενδιαφέρουσα, αν μάλιστα πιστέψουμε και τα
υπονοούμενα που αφήνει ο Lubinsky για το περιεχόμενο των φακέλων που βρήκε.
Έπειτα, υπήρχαν δύο παλιά μαχητικά αεροσκάφη Tempest που αναπαλαιώθηκαν στα
εργαστήρια της εταιρίας, μαζί με ένα από τα ελάχιστα Hurricane που έχουν
απομείνει. Τα δύο πρώτα πουλήθηκαν ενώ το τρίτο είναι και αυτό για πούλημα,
αλλά οι 700.000 λίρες που θα φέρει δεν ξεπληρώνουν τις 40.000 εργατοώρες
που απαιτήθηκαν για την αναπαλαίωσή του.
Για να ξεπεράσει τα γνωστά προβλήματα της κάπως υπερβολικής μηχανολογικής
σχεδίασης, καθώς και του μεγάλου βάρους, ο Λουμπίνσκι επιστράτευσε τον
πρώην σχεδιαστή της Βόλβο, Ζαν-Έρικ Τζέινσεν, ο οποίος υποσχέθηκε ότι το
βελτιωμένο Ace θα είναι έτοιμο το φθινόπωρο για το Σαλόνι του Λονδίνου και
θα είναι μάλιστα 150 κιλά ελαφρύτερο, χωρίς να χάνει καθόλου σε στρεπτική
ακαμψία.
Αλλες βελτιώσεις θα περιλαμβάνουν ένα νέο χειροκίνητο και ένα νέο αυτόματο
κιβώτιο, αλλά και ένα υδραυλικά ελεγχόμενο διαφορικό περιορισμένης
ολίσθησης.
Το αλουμινένιο αμάξωμα που σήμερα κατασκευάζεται στο χέρι, θα
κατασκευάζεται στο εξής εκτός εταιρίας έτσι, ώστε ένας εξωτερικός
προμηθευτής να προλαβαίνει τις απαιτήσεις της παραγωγής 500 αυτοκινήτων το
χρόνο μέχρι το τέλος της δεκαετίας. Ένας μικρότερος κινητήρας V6
ετοιμάζεται επίσης, κυρίως για εξαγωγές, σε αγορές όπου ο κινητήρας των
πέντε λίτρων δεν ταιριάζει με τα φορολογικά συστήματα.
Βασικό μέλημα είναι η δημιουργία δικτύου αντιπροσώπων στην Αγγλία, σε
επόμενη φάση όμως υπάρχουν και πανευρωπαϊκοί στόχοι που ξεκινούν από τη
Γερμανία, πριν έρθει η σειρά των Η.Π.Α. κατά το τέλος της δεκαετίας που
διανύουμε. Το υπερατλαντικό βήμα θα γίνει όμως μόνο κατόπιν ωρίμου σκέψεως
και μόνο αν εξασφαλιστεί η οικονομική επιτυχία του εγχειρήματος, ενώ
σκέψεις υπάρχουν για συνεργασία με κάποια αμερικανική εταιρία ώστε να γίνει
χρήση ήδη έτοιμου δικτύου αντιπροσώπων.
Όσο για την περιορισμένη παραγωγή της περίφημης AC Cobra, υπάρχει μεγάλη
αισιοδοξία για την επιτυχία του εγχειρήματος από ένα αυτοκίνητο που στην
έκδοση κουπέ είχε μετρηθεί στο δρόμο στα 294 χλμ./ώρα στις δοκιμές ενόψει
του 24ώρου του Λεμάν. H παραγωγή θα αυξηθεί σταδιακά μέχρι τα 100
αυτοκίνητα το χρόνο, και ίσως να επανεμφανιστούν εκδόσεις Mark-2 και Mark-3
για τους φανατικούς αμερικανούς και ιάπωνες συλλέκτες.
O Lubinsky επιμένει ότι η εταιρία του αποφάσισε να αγοράσει την AC ύστερα
από ψύχραιμη επιχειρηματική σκέψη, και πιστεύει ότι η επένδυση θα αποδώσει.
Σίγουρα πάντως η πρόκληση είναι μεγάλη για τον 38χρονο επιχειρηματία από τη
Νότια Αφρική.
Το βραβείο
Μία από τις υποψήφιες θέσεις για τον τίτλο του «Αρχιχαλάστρα της Χρονιάς»
πηγαίνει στον Αντριου Σμιθ.
O συγκεκριμένος κύριος (που διαθέτει μάλιστα ένα από τα πιο κοινά
ονοματεπώνυμα στην Αγγλία ?και άρα θα είναι και ο ίδιος άτομο άνευ
ιδιαίτερης βαρύτητας) είναι Δημοτικός Σύμβουλος στην περιοχή που γίνεται
κάθε χρόνο το περίφημο Goodwood Festival of Speed.
Νωρίτερα φέτος είχε πεθάνει και ένας από τους κορυφαίους δημοσιογράφους
αυτοκινήτου στον κόσμο και συνοδηγός του Στέρλιγκ Μος, ο Ντένις Τζέκινσον.
Είχα συναντήσει τον Jenks (όπως τον φώναζαν οι φίλοι του) μόνο μια φορά.
Ήταν μια μικρή φιγούρα με επιβλητική γενειάδα που έμοιαζε να έχει βγει από
τον «Αρχοντα των Δαχτυλιδιών» του Tolkein. Ήταν πανέξυπνος, ετοιμόλογος,
πολύ ενδιαφέρων σαν αφηγητής, ενώ δεν δίσταζε πάντα να εκφράζει την άποψή
του για την εξουσία και όλους εκείνους που την είχαν στα χέρια τους.
Στη μνήμη του οι διοργανωτές του φεστιβάλ πρότειναν αντί για δύο λεπτών
σιγή ένα δίλεπτο φασαρίας σε ανάμνηση της ζωής του. Κινητήρες να γκαζώνουν,
κόρνες να σφυρίζουν, ο Jenks θα το διασκέδαζε. Το ίδιο και όλοι οι
παρευρισκόμενοι.
Όμως, ύστερα από τα παράπονα του κυρίου Αντριου Σμιθ, το σχέδιο ακυρώθηκε.
Αντί γι? αυτό, ο Στέρλιγκ Μος θα οδηγήσει τη Mercedes-Benz 300SLR με την
οποία οι δυο τους είχαν κερδίσει το Mille Miglia του ?55, με το κράνος του
Jenks στη θέση του συνοδηγού.
Θα είναι μια σημαντική στιγμή, όχι όμως τόσο όσο τα δύο λεπτά θορύβου που
προέβλεπε η αρχική σκέψη.
Ελπίζω να είστε καλά στον ανόητο, μικρό κόσμο σας, κύριε Σμιθ. Ελπίζω να μη
συναντηθούν ποτέ οι δρόμοι μας, αλλά αν αυτό συμβεί, ελπίζω να οδηγώ κάτι
σαν μία Cobra ώστε να ακούγεται δυνατά η εξάτμιση και η κόρνα μέχρι να
σφυρίξουν τα λάστιχα όταν θα γκαζώσω χωρίς λόγο, μόνο για διασκέδαση. Ή
μήπως η λέξη «διασκέδαση» έχει διαγραφεί από το λεξιλόγιό σας;_Ι.Α.
CONTACT
Εντουάρ Σεντλέρ
Τα δίχτυα και τα δίκτυα...
Καθώς οι ευρωπαίοι κατασκευαστές συγκέντρωναν μέχρι τώρα τις προσπάθειές
τους περισσότερο στη βελτίωση της παραγωγικότητας στα εργοστάσια (το οποίο
σε γενικές γραμμές σήμαινε μείωση του προσωπικού στις γραμμές παραγωγής)
και στην ελάττωση του κόστους των προμηθειών, είχαν αμελήσει τον παράγοντα
«δίκτυο». Τώρα, πλέον, ήρθε και η σειρά του...
Τα παράπονα των αντιπροσώπων έχουν να κάνουν με τις απευθείας πωλήσεις των
εταιριών στο προσωπικό τους, όπως και με «παράλληλες» εισαγωγές, εκτός των
δικτύων. Είναι προφανές, ωστόσο, ότι τα πράγματα θα πηγαίνουν στο εξής «από
το κακό στο χειρότερο», σε ό,τι τους αφορά.
Βεβαίως, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή τους βοήθησε αρκετά, επιτρέποντας να πωλούν
διαφορετικές μάρκες υπό την ίδια σκέπη, καθώς οι κατασκευαστές έχασαν τα
αποκλειστικά τους δικαιώματα.
Για τους περισσότερους, όμως, αυτή η βοήθεια δε θα διαρκέσει: Από το 2002
το εμπόριο αυτοκινήτων στην Ευρώπη θα απελευθερωθεί πλήρως, πράγμα που
σημαίνει ότι δραστηριότητες που μέχρι τότε θα είναι απλώς ανεκτές, απ? αυτό
το σημείο και πέρα περνούν και τύποις στη σφαίρα της νομιμότητας.
Για παράδειγμα, έμποροι μιας χώρας θα μπορούν να πωλούν τ? αυτοκίνητα τους
σε μιαν άλλη, χωρίς ο κατασκευαστής να έχει δυνατότητα παρέμβασης.
Από την άλλη, οι αυτοκινητοβιομηχανίες προχωρούν ήδη στη μείωση των
αντιπροσώπων τους, ώστε καθένας τους να μπορεί να αναβαθμίζει την εικόνα
των μοντέλων που εμπορεύεται, βελτιώνοντας συγχρόνως τα κέρδη του.
H βασική ιδέα είναι να επωμιστούν και οι έμποροι το τίμημα της έκπτωσης. Θα
κερδίζουν λιγότερο από κάθε αυτοκίνητο, θα πωλούν όμως περισσότερα
αυτοκίνητα.
H εξέλιξη αυτή είναι περισσότερο επιτακτική, λόγω του μεγάλου (50.000)
αριθμού εμπόρων κι αντιπροσώπων στην Ευρώπη (ειδικά στη νότιο) σε αντίθεση
με την Ιαπωνία και την Αμερική (18 και 23 χιλιάδες, αντιστοίχως).
Παρότι η Ευρώπη παράγει περισσότερα αυτοκίνητα από τις δύο αυτές
ανταγωνιστικές περιοχές, οι πωλήσεις ανά έμπορο είναι πολύ χαμηλότερες (140
μονάδες, αντί 600 μονάδων στην Αμερική και 250 στην Ιαπωνία). Με δεδομένο
ότι δεν πωλούν αρκετά, οι ευρωπαίοι έμποροι ζητούν υψηλές προμήθειες
?εκτιμάται ότι το ένα τρίτο της τελικής τιμής αφορά εμπορικές δαπάνες, όπως
διαφημιστικά έξοδα? παρόλα αυτά, όμως, στην πλειονότητα τους είναι
ζημιογόνοι.
Δυστυχώς γι? αυτούς, οι πελάτες είναι όλο και περισσότερο αναξιόπιστοι, ο
ανταγωνισμός μεταξύ τους αδηφάγος και οι εκπτώσεις, τις οποίες αναγκάζονται
να κάνουν, πολύ μεγάλες. Πολλοί έμποροι που χάνουν χρήματα από τις πωλήσεις
καινούριων μοντέλων εναποθέτουν τις ελπίδες τους για επιβίωση στην εμπορία
μεταχειρισμένων και στα «έξοδα συντήρησης».
Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί ότι οι μέθοδοι πώλησης εξελίσσονται συνεχώς.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ας πούμε, πωλούνται ήδη αυτοκίνητα μέσω του
Ίντερνετ, κάτι που σύντομα αναμένεται να συμβεί και στη Γηραιά Ήπειρο.
Νέες τεχνικές μάρκετινγκ αναμένεται να αναζητηθούν και μέσα από τη σύμπραξη
της Μερτσέντες με τη Swatch, για την προώθηση του Σμαρτ. Όλα αυτά οδηγούν,
σταδιακά, στην αποπροσωποποίηση των σχέσεων του εμπόρου με τον πελάτη. Αν
και μπορεί κανείς να κατακρίνει τέτοιες μεθόδους, το πρόβλημα της επιβίωσης
για τους εμπόρους παραμένει.
Οι ευρωπαίοι κατασκευαστές υιοθετούν προοδευτικά τους τρόπους πώλησης που
εφαρμόζονται στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, όπου οι πελάτες ενδιαφέρονται
περισσότερο να χρησιμοποιούν ένα όχημα, παρά να το κατέχουν. Τέτοιοι
άνθρωποι νοιάζονται λιγότερο για τη συνολική τιμή ενός αυτοκινήτου και
περισσότερο για το «μηνιαίο μίσθωμα» που οφείλουν να καταβάλουν για τη
χρήση του. Ανάλογα ευρωπαϊκά «δείγματα» αποτελούν το πρόγραμμα «Νετ πράις»
της Φίατ και το «Σολούσιον 3» της Όπελ -σε ορισμένες χώρες.
Όλοι οι σύμβουλοι που μελέτησαν το ζήτημα συμφωνούν ότι ο αριθμός των
εμπόρων στην Ευρώπη είναι υπέρογκος και «προβλέπουν» ότι στα επόμενα
χρόνια, το επάγγελμα θα χάσει περί το 1 εκατομμύριο θέσεις εργασίας. Όσο
εξελίσσεται η Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση, δε θα ?ναι μόνον οι κατασκευαστές και
οι προμηθευτές τους που θα υποφέρουν..._Ε.Σ.
Μαρέα με βενζίνη και φυσικό αέριο: H Φίατ και η εταιρία πετρελαιοειδών ENI
συμφώνησαν πρόσφατα να συνεργαστούν σε ένα ερευνητικό πρόγραμμα με στόχο τη
δημιουργία καθαρότερων καυσίμων. Το εγχείρημα περιλαμβάνει την έρευνα πάνω
σε πειραματικούς κινητήρες και νέους τύπους καυσίμων, με στόχο τη δραστική
μείωση των ρύπων στα αυτοκίνητα και τα φορτηγά.